Kierunki rozwoju budownictwa
Ze znacznym uproszczeniem można stwierdzić, że rozwój nowoczesnego budownictwa szklarniowego idzie w dwóch kierunkach.
Jeden kierunek zmierza do zmniejszenia nakładów inwestycyjnych na jednostkę powierzchni szklarni, a więc do budowy szklarni z małej liczby drobnoprof ii owych elementów stalowych. Jego stroną ujemną jest możliwość budowy wyłącznie szklarni blokowych z wąskimi nawami. W związku z tym pogarszają się warunki świetlne w szklarniach, niedostateczne jest wietrzenie w okresach silnego nasłonecznienia i wysokich temperatur zewnętrznych, podczas obfitych opadów śniegu powstaje niebezpieczeństwo wgniatania szyb, a mały rozstaw elementów konstrukcyjnych utrudnia zmechanizowanie niektórych podstawowych prac. Bezspornymi zaletami szklarni blokowych z wąskimi nawami są:
1) dobre wykorzystanie ziemi, ponieważ pod jednym dachem znajduje się często wielohektarowa powierzchnia' produkcyjna;
2) stosunkowo łatwa naprawa szklarni ze względu na ich
małą wysokość;
3) wyeliminowanie tzw. łączników czy korytarzy komunikacyjnych, koniecznych między szklarniami wolno stojącymi.
Drugi kierunek w nowoczesnym budownictwie szklarniowym to konstruowanie szklarni pojedynczych znacznej szerokości (nawet 20 m) i długości ponad 100 m.